Hevpeyvîna ku 5-6’ê Kanûna 2017’an bi Alî Haydar Kaytan re yê ku di kongreya 12’emîn a PKK’ê de şehadeta wî hate ragihandin, hatibû kirin bi vî rengî ye:

DEMA KU ME BIRYARA VEGERA LI KURDISTANÊ DA, JI XWE KOMEKE ME LI DERSIMÊ HEBÛ

Kaytan da xuyakirin ku Dersim yek ji cihên destpêkê ye ku koma wan a şoreşgerî ji xwe re bingehek lê dît û got, "Weke ku tê zanîn, karê me yê bi rêk û pêk ê li Kurdistanê di dawiya sala 1975'an de dest pê kir. Lê belê tevlîbûnên destpêkê yên ji Dersimê, di dawiya sala 1973'an de pêk hatibû. Dema ku me biryara vegera li Kurdistanê da, ji xwe komeke me li Dersimê hebû. Endamên destpêkê yên komê, di dema betlaneyê de li cihê ku diçûnê dixebitîn û hewl didan ciwanan tevlî komê bikin. Ji rewşa giştî wêdetir, ciwanên Dersimê hê bi baldarî nêzî tevgerê bûn. Pirsgirêka bingehîn a li vê derê ew bû, ku çep a ku nekarî xwe ji şovenîzma sosyal rizgar bike, gelekî bandor li ciwanan kiribû."

Kaytan bi bîr xist ku piraniya nifûsa Dersimê ya wê wextê ji mirovên ku ji cih û warên xwe bûne pêk dihat û got, "Divê ev rastî neyê jibîrkirin. Çend kes ne di navê de, temamiya van mirovan şahidê qirkirinê bûn. Rastiya eşîra me jî bi vî rengî bû. Dema ku dewleta TC dawî li îskana ji neçarî anî, ji bilî hin mirovan, hema bêjin her kes li cih û warên xwe vegeriyan. Jiyan ji nû ve ava kirin."

Kaytan bal kişand ser rewşa civakî ya navenda Dersimê, navçe û gundan û got, "Navenda bajar û navçeyan ew cih bûn ku înkarkirina xwe bi xwe lê bi cih bûbû. Bi gotina Rêber Apo 'cihên ku çanda leşkergehê lê serdest dibû'."

'MÊTINGERÎ LI JÊRÊ MA'

Alî Haydar Kaytan destnîşan kir ku rewşa gundên Dersimê gelekî cuda bû û wiha dewam kir: "Çanda mêtingeriyê nekarîbû zêde bandorê li van cihan bike. Dema ku ji navenda bajêr derdiketim, di taxa Dag re derbas dibûm û digihîştim ser rêya gundê Vanarîçê dilê min rehet dibû û min ji xwe re digot, 'mêtingerî li jêrê ma'. Atmosfera li navenda bajêr a ji rastiya xwe dûrketî, bêhn li mirovan diçikand. Vanarîç gundê hevalê Hamîlî Yildirim bû, ku yek ji endamên destpêkê yên komê ye. Li gundan pirsgirêkên xwe yên cidî hebûya jî, jiyana demokratîk komunal lê hebû. Piştevanî û parvekirina civakî lê gelekî xurt bû. Ji xwe Rêber Apo dema çû Dersimê got, 'Divê çanda gelê li vir teqez bê parastin'."

HINEKAN DIGOTIN 'HÛN Ê BIKIN KU DÎSA EM BÊN QIRKIRIN', HINEKAN JÎ DIGOTIN 'GELO HÛN Ê VÊ CARÊ BI SER BIXÎNIN?'

Kaytan da xuyakirin ku qirkirina hatibû kirin tirs û xof berdabû nava dilê civakê û got, "Mirov gelekî ditirsiyan ku qirkirineke din li wan rabe. Dema me qala nasnameya Kurdayetiyê û azadiya Kurdan dikir, hinekan ji me re digotin, 'Gelo hûn dixwazin careke din me bidin qirkirin?' Hİnekan jî dipirsîn û digotin, 'Hûn ji xwe bawer in ku vê carê bi ser bikevin?'"

LI DERSIMÊ HERÎ ZÊDE JIN TEVLÎ KOMÊ DIBÛN

Alî Haydar Kaytan diyar kir ku baldariya jinên ciwan ji bo komê, ji bo nêrînên komê hêja bû û wiha dewam kir: "Hê nav li komê nehatibû kirin, lê bi baldarî nêzîk dibûn. Ev nêzîkatiya wan ji hêza wan a lêgerîna li azadiyê dihat. Bêguma sembola van jinan hevala Sakîne Cansiz bû. Beriya hevala Sakîne li Dersimê komeke me ya jinan hebû. Herî zêde jin tevlî komê dibûn. Dixwazim bi israr destnîşan bikim: Eger pêşengiyeke cidî û xwedî feraset hebûya û bersiv ji hesreta wan re bihata dayin, ji nava jinên Dersimî wê artêşeke azadiyê ya bêhempa derketibûya. Azîme Demîrtaş jî yek ji van jinên ciwan ên hêja bû û piştî Besê Anûş bû şehîda duyemîn a jin a têkoşîna me. Metîn Tûrgût, Huseyîn Eroglû, Mûrat Yuksel, Celal Aşkin, Îbrahîm Kaplan, Hasan û Yûsûf Kûş ku birayên hev bûn, Cahît Dayan, Aytekîn Tûglûk, Haydar Alpaslan, Kazim Demokratîk û gelek ciwanên şoreşger, milîtanên bijarte yên vê demê bûn. Hevrê Mûsa Kazim Aydin jî ku piştî demekê tevlî kar bû, divê bi rêzdariyeke mezin wî bi bîr bînim. Ew kurê Aşik Daîmî bû. Dema ku rewşa li Dersimê bihîst, ji bo destvala neçe, tevî hevalekî xwe bankayek şêlan û pereyê bi xwe re anî, radestî hevalan kir. Bi vî rengî tevlî bû. Ev hemû leheng bûn."

MERASÎMA CENAZEYÊ ŞEHÎDÊ DESTPÊKÊ ALÎ DOGAN YILDIRIM

Kaytan, der barê merasîma şehîdê destpêkê Alî Dogan Yildirim de ku Kaytan lê axivî, ev nirxandin kir:

"Hevalê Alî Dogan li Tûzlûçayir a Enqereyê tevlî komê bûbû. Dema ku hevalê Kemal Pîr pê hesiya ku li Tûzlûçayirê komek ji ciwanan li dijî faşîstan bi xurtî li ber xwe dide, dest ji dibistanê berda û hewl da bi xwe têkiliyê deyne. Hevalê Alî Dogan di nava koma antî faşîst a komê de cih digirt û yek ji ciwanên şervan ên taxê bû. Hevalê Kemal Pîr piştî hewldaneke demdirêj, hemû endamên vê komê ku ji aliyê hevalê Riza Altûn ve dihatin birêvebirin, xiste nava liv û tevgerê. Ev hemû jî zarokên Kurd-Tirkmenên Elewî bûn ku ji Kurdistanê koç kiribûn û li wir bi cih bûbûn. Ev hemû di demeke kin de tevlî çalakiya vegera li Kurdistanê bûn. Gelek ji van hevalên ku min ew bi kesayetiya wan çalakger nas dikir, bi lehengî şer kirin û şehîd bûn.

Hevalê Alî Dogan ji ber qezayekê bi fîşekê giran birîndar bû, tevî ku rakirin Nexweşxaneya Hacettepeyê jî nehat rizgarkirin. Malbatê cenaze rakiribû û di ser Erzînganê re biribû Dersimê. Wê wextê hevalê Dûran Kalkan, Kesîre Ylidirim û ez, me berê xwe dan Dersimê. Ji ber ku pereyê me têrê nekir, me ancax bilêt heta Elezîzê girt. Nasên Kesîre li Elezîzê hebûn. Bi pereyê ku wê peyda kir re me xwe gihand Dersimê û ji wir jî em derbasî Pirdosûrê bûn. Hema bêjin em û yên cenaze anîn di heman demê de gihîştin qadê. Ne şaş bim navê gundê Alî Dogan Mezra Sûrê bû. Merasîma cenaze li vir bû. Ji Dersim û navçeyên wê heval hatibûn. Wekî din gelê herêmê jî bi xurtî tevlî merasîmê bûbû. Hevalan xwestin ku di merasîmê de ez biaxivim. Bi fîşeka qezayê jî be, ji ber ku şehîdê destpêkê yê komê bû, wateya xwe gelekî mezin bû. Têkoşîn wê bi dayina berdêlên mezin ber bi serketinê ve biçûya. Diviyabû em hemû amadebûna ku di oxira vê têkoşînê de berdêlê bidin. Di merasîma cenaze de me ev rastî bi çavên xwe dît. Axaftina min bawerim bi zimanê Tirkî bû, lê dirûşmên me bi zaravayê Kirmanckî yê Kurdî bû.

Piştî ku merasîma cenaze qediya, girseya gel belav bû. Bi hevalên tevlî merasîmê bûn re em li ser piyan hinekî axivîn û me ew jî bi rê kir. Hevalê Dûran, Kesîre û ez, wê êvarê em li gund man. Em bûn mêvanê xizmên hevalê Alî Dogan. Pê hesiyabûn ku ez ji Dersimê me, lê nizanîbûn ku ez ji ku derê Dersimê me, ji kê me. Li eşîra min, gundê min, malbata min pirsîn, min jî bersiv da wan. Digotin di navbera eşîra Alî Dogan û eşîra me de beriya sala 1938'an şerekî cidî qewimiye û ji her du aliyan gelek windahî çêbûne. Lê em bûbûn hevrêyên hev. Ne tenê ez bûm ku kete bin bandora vê yekê. Hemû mirovên li wê derê ketibûn bin bandora vê. Di vir de jî nîşaneya yekîtiya neteweyî didîtin. Taybetmendiyeke hunerî ya hevalê Alî Dogan hebû, li tembûrê dixist, helbest dinivîsand. Me gora wî amade kir û li ser kêlê gora wî ev çend rêzên ji helbesta wî nivîsandibûn:

"Umuda kavga verdik

Ve kavgaya ölü verdik ki

Yeni doğan bebeler

Uğramasın sömürüye"

 

"Me têkoşîn da di oxira hêviyê de

Û me mirî da di têkoşînê de

Ji bo neyên talankirin

pitikên nû jidayikbûyî"

SERDEMA SALA 1977'AN SERDEMA TÊKOŞÎNA POLÎTÎK BÛ

Sala 1977'an ji bo Tevgera Apoyî weke serdemeke diyarker tê dîtin. Ji damezrînerên PKK'ê Alî Haydar Kaytan sedema vê yekê jî wiha rave kir:

"Serdema ku bi sala 1977'an re dest pê kir serdema têkoşîna polîtîk bû. Qada polîtîk jî dihat wateya qda pratîkbûn, rêxistinbûn û çalakiya rêxistinbûyî. Tedbîra herî bi bandor a li dijî êrîşan, bi rêxistinbûnê dibû. Bi têkiliyênkoma amator a serdema destpêkê re nepêkan bû ku bersiv ji van êrîşan re bihata dayin.

Rêber Apo di bihara heman salê de dest bi sefera Kurdistanê kir. Ev sefer li dijî êrîşên gengaz ên hêzên mêtinger ji bo girtina tedbîrên pêwîst bû. Rêber Apo di dema vê seferê de li her cihên ku koma me lê hebû civînên berfireh pêk anî, yekîtiya me ya îdeolojîk xurt kir û bal kişand ser wê yekê ku divê em xwe bikin kadroyên polîtîk. Ez jî tevlî civîna li Depê bûbûm. Roja 1'ê Gulanê bû. Di mîtînga 1'ê Gulanê de li Taksîmê bi qasî çil mirov hatibûn kuştin. Min ji Rêber Apo ev pirs kir, 'Gelo aliyekî vê komkujiyê dibe ku li dijî me jî bê kirin?' Pêşdîtinên wî gelekî xurt bû. Haya wî jê hebû ku dihate şopandin û yên ew dişopand ji karên wî gelekî aciz û hêrs bûn. Ev yek jî dihat wê wateyê ku êrîşeke mîna ya li Taksîmê di her kêliyê de dikarîbû li dijî me bihata kirin.

MÊTINGERIYA FAŞÎST BI ŞEHÎDXISTINA HAKÎ KARER RE HIŞYARÎ DIDA TEVGERÊ Û RÊBERTÎ

Rêber Apo civînên xwe yên dawî li Dîlokê pêk anî bû, ji wir jî derbasî Enqereyê bûbû. Hê çend roj di ser civîna dawî re derbas nebû, hevalê Hakî Karer li Dîlokê hat şehîdxistin. Mêtingeriya faşîst bi rêya vê kuştinê hişyarî dida Tevgerê û Rêbertî. Peyama 'Eger hûn ji vê rêya xwe ya xetere venegerin, aqûbeta we jî wê bi heman rengî be' dida. Beriya hevalê Hakî, Aydin Gul û Mahîr Can hatibûn ukştin. Bi taybetî bi şehadeta hevalê Hakî re wê tevger biketibûya nava pêvajoyeke cidî ya biryardayinê û pê bihesiya ku xweparastina her kesî çiqasî girîng e: Eger tu dixwaze hinekan biparêze, pêwîste di destpêkê de tu xwe biparêze! Ji bo vê jî divê tu xwe bi rêxistin bike û êrîşên dijmin bitevizîne! Tu yê rêxistinbûnê bike taybetmendiya xwe ya bingehîn a karakterîstîk! Tu yê potansiyela heyî baş û bi lez bi kar bîne û li ser bingeha avakirina rêxistineke pêşeng binirxîne! Gavên Rêber Apo yên piştî vê, di vê çarçoveyê de bûn. Sala 1977'an di nivîsên xwe de me li ser dîwaran wiha dinivîsand: "Aydin, Mahîr Hakî! Di şerê gel de timî bi pêş ve biçe!"

ÇÎROKA KAZIM AYDIN

(Ne Ağlarsın Benim Zülfü Siyahım)

Kazim Aydin (Cem) yek ji milîtanên destpêkê yên PKK'ê yê li Dersimê bû. Li Stenbolê ji dayik bû. Li Komeleya Çandê ya Hîndekariya Navîn a Stenbolê dest bi şoreşgeriyê kir. Li vê derê şoreşgerên Kurdistanê nas kir. Di dawiya sala 1978'an de hat Dersimê û tevlî Tevgera Apoyî bû. Kazim Aydin tevlîbûneke welê kir ku her kes pê matmayî bû. Banka şêland, pere anî û teslîmî Apoyiyan kir. Apoyiyê destpêkê ye ku tevlîbûna xwe ya li nava PKK'ê bi rêya çalakiyekê kir.

Cihê wezîfeya destpêkê ya Kazim Aydin Çewlik e. Di têkoşîna dijî faşîzan de pêşengiyê bê eman dike. Piştî Çewlikê tevlî karên leşkerî û rêxistinî yên li Dersimê bû. Li Dersimê li dijî hêzên sosyal şoven, têkoşîneke xurt a îdeolojîk meşand. Di hemû çalakiyên dijî leşker, polîs û faşîstan de cih girt.

Sala 1980'ê tê girtin û diçe leşkeriyê. Li leşkeriyê dema dibihîze ku der heqê wî de biryara girtinê hatiye derxistin, vê carê tevî çeka xwe direve. Vedigere Dersimê. Li Erzînganê û navçeyên Dersimê cihê xwe di nava yekîneyên leşkerî de digire. Mijdara 1981'ê li gundê Kirmeş ê navçeya Pîlemûriyê di şer de bi birîndarî dîl tê girtin.

Kazim, Metîn Mûrat û hevrêyên din li Kirmeşe dema li malekê xwarin dixwarin, tevî xwediyê malê û keça wî ya ciwan, di serdegirtinekê de bi xwînxwarî hatin kuştin. Ev gundê ku niha hatiye valakirin, wextekê cihê ku gerîla xwe lê vedişart bû.

Kazim Aydin kurê ozanê gel ê efsanewî Aşik Daîmî bû. Ozanê Elewî yê Kurd ê navdar, piştî kuştina kurê xwe, ji hevsera xwe Gulsum a ku timî digiriya strana 'Ne Aglarsın benim Zülfü Siyahım' amade kir.

Ji wê rojê ve strana 'Ne Aglarsın benim Zülfü Siyahım' ku li ser êşa jidestdana kurê xwe hate nivîsandin bû yek ji qîrîna herî bedew a ku êşên vê axê vedibêje.

"Ne ağlarsın benim zülfü siyahım

Bu da gelir bu da geçer ağlama

Göklere erişti figanım ahım

Bu da gelir bu da geçer ağlama

Bir gülün çevresi dikendir hardır

Bülbül har elinden ah ile zardır

Ne olsa da kışın sonu bahardır

Bu da gelir bu da geçer ağlama

Daimi’yem her can ermez bu sırra

Gerçek kamil olan yeter o nura

Yusuf sabır ile vardı Mısır’a

Bu da gelir bu da geçer ağlama"

SEFERA KURDISTANÊ YA OCALAN

Kaytan da xuyakirin ku Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan ji bo nirxandina karê salekê yê li Kurdistanê hatiye kirin, biryar da ku civînekê li dar bixe û got, "Ji her qada xebatê nûner tevlî vê civînê bûn. Şeveke sersalê bû, em li maleke li taxa Dîkîmevî ya Enqereyê li hev rûniştin. Hewa cemidîbû û me jî sobe dadabû. Rêber Apo nêrînên xwe nivîsandibû. Cara yekê bû ku ji bo civînekê belgeya nivîskî dihate pêşkêşkirin. Eger polîsan biavêta ser xanî, me yê ew belge biavêtina nava sobê û bi vî rengî bişewitanda. Ji bo tedbîrê, me şeva sersalê ji bo lidarxistina civînê hilbijartibû."

ZELALIYA ÎDEOLOJÎK, NÊZÎKATIYA BI PÎVAN Û JIYANA LI GORÎ FIKRÊ XWE, ŞERTÊ HEBÛNÊ YÊ APOGERÎ BÛ

Kaytan destnîşan kir ku biryara li ser 'Sefera Kurdistanê' ya Rêberê Gelê Kurd di vê civînê de hat dayin û wiha dewam kir: "Rêber Apo wê biçûya hemû herêmên ku weke kom em lê dixebitîn, li van cihan bi hemû endamên komê re civîn li dar bixista. Gelekî girîng bû ku her namzetekî milîtaniya tevgerê, nêrînên tevgerê yekser ji Rêber Apo guhdarî bikira. Me yê yekîtiya xwe ya îdeolojîk bi vî rengî pêk bianiya û qewîn bikira. Ji ber ku zelalî û yekîtiya di îdeolojiyê de beriya her tiştî bû. Zelaliya îdeolojîk, nêzîkatiya pîvanî û jiyana li gorî fikrên xwe, mîna şertê hebûnê yê Apogeriyê bû. Civakê jî di vî warî de cudahiya Apoyiyan didît."

RAWESTGEHA DESTPÊKÊ BAJARÊN SERHEDÊ BÛN

Kaytan anî ziman, rawestgeha destpêkê ya 'Sefera Kurdistanê' ku meha Nîsanê dest pê kir bajarên Serhedê bûn û got, "Civînên destpêkê li Qers û Agiriyê hatibûn kirin. Piştre li Çewlik, Dep, Dersim, Xarpêt, Amed, Riha û Dîlokê civîn hatin kirin. Sefer pêk hatibû. Ev yek fetha îdeolojîk bû; fetihkirina dil û mejî bû, bicihkirina eşqa jiyana azad li dil û mejiyên hatin fetihkirin bû. Ev çalakî û hewldana ku tenê bi çend mirovan dest pê kir, wê gel bi temamî hembêz bikira û di dawiya dawî de rastiya gelekî ku di jiyana azad de bi biryar e biafiranda."

CIVÎNA LI XARPÊTÊ, AMADEKARIYA JI BO KONGREYÊ BÛ

Endamê Konseya Serokatiya Giştî ya KCK'ê Alî Haydar Kaytan di dewama axaftina xwe de ragihand ku hin civînên mezin hebûn ku di dema komê de hatin kirin û gelekî girîng bûn. Kaytan destnîşan kir ku yek ji van civînan jî sala 1978'an beriya Kongreya Damezrandinê li Xarpêtê hate kirin û got, "Hejmara hevalên tevlî vê civînê bûn, ji hejmara delegeyên kongreyê zêdetir bû. Hevalê Kemal Pîr jî tevlî heman civînê bûbû. Wê wextê bernameyeke me ya rêxistinê hebû ku hatibû erêkirin, lê belê nediyar bû ku ev yek wê bi rêxistinbûneke çawa bikeve meriyetê. Civîna li Xarpêtê ji bo dawî li vê rewşa nediyar bîne hate kirin. Lewma amadekarî ji bo kongreyê bû. Me hemûyan ji dil bawer dikirin ku pêwîstî bi rêxistineke pêşeng heye. Dema ku qala rêxistina pêşeng dihate kirin, ya ku dihat hişê her kesî bêguman partiyeke şoreşger bû. Lê belê dema dor dihat biryardayinê, gelek heval bi îhtiyatî tevdigeriyan. Kesê ku ji dil û bi xurtî dixwest ev rêxistin bibe partî hevalê Mazlûm Dogan bû. Di civînê de biryar hat dayin ku rêxistina xwedî li bernameyê derkeve 'Yekîtiya têkoşîna ji bo rizgariya Kurdistanê' be. Kongre wê bi vê biryarê pêk bihata.

KONGREYA DAMEZRANDINA PKK'Ê YA LI GUNDÊ FÎS'Ê

Kaytan qala civîna damezrandina PKK'ê ya li gundê Fîsê yê navçeya Licê ya Amedê roja 27'ê Mijdara 1978'an de pêk hat, kir:

"Ji me re hatibû gotin ku wê ji Dersimê du delege tevlî kongreyê bibin û divê em wan diyar bikin. Yek ji van du delegeyan ez bûm. Dema ku bang li me hate kirin, tevî bi yê duyemîn em çûn Amedê. Em li navenda bajêr pêşwazî kirin û birin gundê Fîsê. Ez berê qet neçûbûm vê derê. Lê belê min yek ji zarokên xwediyê mala ku me civîn li dar xist, berê nas dikir. Ev heval Seyfettîn Zogûrlû bû. Dema ku li Dibistana Mamosteyan a Dersimê dixwend min têkilî pê re danîbû. Sala 1976'an tevlî nava Tevgera Apoyî bûbû. Yek ji du hevalên ku ji amadekariyên kongreyê berpirsyar bû. Ez bawerim ê din jî hevalê Dûran Kalkan bû. Her du jî li Amedê dixebitîn. Van her du hevalan malovanî ji civînê re kirin.

Cara yekê bû ku me bi rojeveke ewçend berfireh civînek pêk dianîn. Heta wê wextê, hemû civînên me ji aliyê Rêber Apo ve hatibû birêvebirin. Vê carê got ku ew ê gelek caran mafê axaftinê bigire û nirxandinan bike, lewma divê civîn ji aliyê hevalekî din ve bê birêvebirin. Civîna ku ji dîwana yek kesî pêk hat, ji aliyê hevalê Mehmet Hayrî Dûrmûş ve hat birêvebirin.

Tê bîra min, Rêber Apo di civînê de bi giranî li ser rastiya kadro sekinî: Heta ku kadroyên şoreşger ên profesyonel nebin, heta ku her heval xwe veneguherîne kadroyekî bi vî rengî, qîmetê wê nîne ku mirov xwe weke rêxistineke şoreşger bi nav bikin. Piştî ku me navê partiyê hilanî û berpirsyariyên wê bi cih neanî, em ê bikevin rewşa palyaçoyên ku her kesî dikenînin. Li vê derê me gaveke dîrokî ya ku çarenûsa gelekî diyar bike diavêt. Ji bo kêlî û gavên bi vî rengî yên dîrokî, pêwîstî bi kesayetên dîrokî heye. Ji bo vê jî divê mirov bi dildarî bi doza azadî û serxwebûnê ve girêdayî bin, xwe bikin îrade, qelsiyên xwe veguherînin hêzê û di pêşvebirina xwe de sînoran nas neke. Mîna ku pratîka me heta niha piştrast kiriye, serketin jî binketin jî wê ji aliyê kadroyan ve bê diyarkirin. Ya ku pêwîstî pê heye, rastiya kadro ye ku berê xwe daye serketinê. Nirxandinên Rêber Apo dikarim bi kurtasî bi vî rengî bînim ziman.

RÊBER APO PÊKHATE BI SÊ KATEGORIYAN DESTNÎŞAN KIR

Ne şaş bim em 23 delege bûn. Di nava wan de hin hebûn ku heta wê çaxê min nedîtibû. Rêber Apo wê piştre ev pêkhate bi şêweyê sê kategoriyan binirxanda. Kategoriya yekemîn; hevalên ku ji bo li gorî rêbaz û tempoya Rêber Apo tevbigerin gelekî hewl didan. Di vê kategoriyê de hevalên Mazlûm û Hayrî hebûn. Kategoriya duyemîn; ji tîpên kariyerîst û xwedî niyeteke nebaş pêk dihat. Serkêşiya wan jî Şahîn Donmez dikir. Kategoriya sêyemîn jî ji wan hevalan pêk dihat ku niyeta wan baş bû, lê belê xwe negihandibûn wê astê ku karibin bersivê bidin kêliyên dîrokî. Kategoriya destpêkê mîna zeviyê berhemdar bû. Dema ku cotkar tov lê direşand û wexta xwe dihat, bi sedan, bi hezaran berhem diafirand. Yên di navendê ma bûn, bi kêmasiyên xwe re mijûl dibûn. Yên xwedî niyeta xerab jî wê di demên cuda de ber bi xiyanetê ve biçûna. Ligel her tiştî jî yê bi ser diket Rêber Apo û koma ji pola ya li dora wî bû. PKK a ku di çaryeka dawî ya sedsala 20'an de ava bû, wê nîşanî tevahiya cîhanê bida ku ew yek ji partiyên herî şoreşger ên sedsala 21'ê ye."

PKK JI BO KURDAN TÊ WATEYA WELATEKÎ AZAD, CIVAKEKE DEMOKRATÎK, TÊ WATEYA JIYANÊ BI XWE

Di dewama axaftina xwe de endamê Konseya Serokatiya Giştî ya KCK'ê Alî Haydar Kaytan girîngiya PKK'ê ji bo gelê Kurd nirxand:

"PKK ji bo Kurdan ne tenê partiyek ji rêzê bû. PKK ji bo Kurdan dihat wateya jiyanê, welatekî azad û civakeke demokratîk. PKK nebûya li Kurdistanê pel jî nedihejiya. Heman tişt bêguman îro jî derbas dibe. PKK nebûya, gelê Kurd wê di şerê hebûnê de ti carî bi ser neketibûya.

Têkoşîna 'parastina hebûnê û pêkanîna azadiyê' ya gelê me ku bi saya PKK'ê ji nû ve bû xwedî hişmendiya xwe û hebûna xwe bi dest xist, hê jî dewam dike. Wezîfeya pêşengiya vê têkoşînê û biserxistina wê hê jî li ser milê PKK'ê ye. PKK a xwe ji nû ve ava kir, êdî ne partiyeke mîna serdema rizgariya neteweyî ya berê ji bo armanca dewletê û desthilatdariyê tevdigere, lê li ser bingeha paradîgmaya nû bûye partiya pêşeng a serdemeke cuda, serdema netewebûna demokratîk. Avabûna civaka demokratîk weke neteweya demokrartîk, wezîfeya bingehîn a serdema nû ya têkoşîna PKK'ê ye. Di navbera rastiya xeta îdeolojîk-polîtîk a PKK'ê û rastiya xeta pratîk a şênber a KCK'ê de ku di çarçoveya avakirina modernîteya demokratîk de derket holê, têkilî û girêdaneke diyalektîk a ji hev nayê qutkirin heye. Rêber Apo di avakirina neteweya demokratîk de hem rol û mîsyona PKK'ê hem jî wate û wezîfeyên KCK'ê bi rengekî zelal û berfireh raxistiye pêş çavan. Her du jî bi xurtî bi hev ve girêdayî ne, di zikhev de ne û hevdu temam dikin. Yek ji van ji ya din ne kêmtir e. Yek nebe nepêkan e ku ya din bibe xwedî wate. Ne bêyî PKK'ê em dikarin KCK'ê ava bikin, ne jî bêyî KCK'ê em karibin qala wateya PKK'ê bikin."

HEVRÊTIYA KOMA DESTPÊKÊ

Kaytan da xuyakirin ku tenê xezîne yan jî nêrînên mîna xezîneyan hêja ne dikarin veşartî bin û got, "Rast e, Rêber Apo ji bo hevalê Hakî gotibû 'Ew, ruhê min ê veşartî bû'. Nexwe hevalê Hakî jî mîna di Pirtûka Pîroz de tê gotin, sirek wî hebû. Dema ku xwe gihand Rêber Apo, derket holê ku ev sira bi hevalê Hakî re ye, mîna xezîneyeke gelekî mezin hêja ye. Rêber Apo bû mifet ku ew deriyên li pêşiya wê xezîneyê vedikir. Ji ber ku rastiya Rêbertî hem xezîne ye, hem jî agahiya pîroz e ku xezîneya veşartî ya bi mirovan re derdixîne holê. Têgîna 'Zana' ku di nava me de bi xwe der dibe û ji bo pênasekirina xwe tê bikaranîn, vê rastiyê tîne ziman ku haya gelekî ji me jê nîne. Yên ku agahiya rastiyê pê re ye, ji bo mirovên din dibe çavkaniya nesîhetan. Sira di vir de ew e, ku Zana bi hemsirê xwe dihese û hemsir jî bi çend gotinan nesîhatê digire. Rêbertî ji bo koma me ya destpêkê digot, 'Me li çavê hev dinêrî û bi vî rengî ji hev fêhm dikir'. Di bingeha vê gotinê de jî têkiliya navbera yê xwedî vê xezîneyê û yên amade ne ji bo bibin hemsir."