Va ye diçin. Wekî dilên ku ji bo jiyana azad a nifşekî nû û dîroka rizgariyê ya gelekî binivîsin, diçin. Li ser milê wan sonda rizgarbûna ji mêtingeran diçin. Dimeşin axa zayok a ku bi xwêdana eniyê û xwînê hatiye avdan.

Heke hûn bibînin gerîlayek li cihê xwe nasekine, dikeve mitalan û dibişire û distrê divê mirov bizanibe ew dike çalakiyan bikin. Wê koma gerîla ya diçin çalakiyê yan jî diçin qada şer. Qada çalakiyê dibe dika dilên hildiavêjin.

Gerîlaya bi navê Newal dema ku xwe ji çalakiyê re amade dike ber bi Qada Berxwedanê ya Kurojahro diçe, tiştên ji dilê wê derbas dibe ji kamerayê re vedibêje. Li kamerayê dinihêre lê bangî gel û rêhevalên xwe dike. Ne wekî ku ev kêlîka wê ya dawîn e, lê wekî ku ev destpêka tiştekî nû ye, dimeşe. Zimanê gerîla her dem sade û zelal e. Her dem hay ji peywira xwe heye ku divê bi cih bîne. Dizane ku ev peywir ne bi tenê ji bo wan e, divê her kes vê peywirê bi cih bîne. Va ye gotinên dawîn ên Newalê “Li gelek cihan operasyonan dest pê kiriye. Her kes dizane em heta dawiyê girêdayî gerîla û Rêbertiya xwe ne. Coş û morala hevalên me di cih de ye. Nabe ku em ji qetilkirina Kurdan re bêdeng bimînin. Artêşa Tirk a dagirker çi jî bike wê bi ser nekeve. Ji ber ku dizanin wê bi ser nekevin çekên kîmyewî bi kar tînin. Gerîla naqede, wê her dem hebe û wê bi ser bikeve.”

Defterek heye di bêrîka wan de, dilekî xwedî kendal heye ji bo avakirina dahatûyê destê wan li ser tetikê. Gerîla li hemberî wê feraseta dewletê şer dike ku dewlet bi xwe re nabîne cenazeyê leşkerê xwe hilde û tevî poşetên reş ji kendalan diavêje.

Peyv li dû hev rêz dibin,  her yek wê qehremanê xwe hilbijêre, wekî şer. Zap jî qehremanên xwe hilbijêre û wê dike xetek.